Gemis    

Voor jou

Geschreven voor iemand met verdriet, die rouwt, mist en eenzaam is....en ik die pijn voel en begrijp: 

Ik zit op de bank

En kijk voor me uit

Of eigenlijk kijk ik niet

Ik staar, het is mistig om me heen

Is m’n leven zo snel gegaan?

Ik kijk terug, ik wil haar, ik zie haar, ik zie mooie dingen

Die waren, zijn geweest

Ik wil die terug, ik wil die dingen hoe ze nu zijn niet

Ging het echt zo snel, is dit nou terugkijken en weinig vooruit meer kunnen kijken…?

Dan is terugkijken naar. Dan is vooruitkijken naar.

Gelukkig is er dan die mist

Mijn hoofd raakt langzaam in de mist en vervaagt

Ik staar, ik zit op de bank en zit daar maar.

Straks is de dag weer voorbij, weer een dag

Fijn, kan ik weer naar bed en merk ik even niks

Maar die hoop, zelfs die hoop, verdwijnt in de mist

Nachten worden helder, ondanks dat het donker is

De beelden met haar, plaatjes die verschijnen, met haar, met meer van vroeger, zie ik s nachts

Hoe donker het ook is, ik ben wakker en ik zie

Ik mis ze zo verdomd veel, ik wist dat dit ooit eens zou gebeuren

Ik wilde dat toen al niet, nooit. Ik weet dat dit moment voor iedereen komt

Dat dit komen zou, soms dacht ik het valt wel mee en ik stopte het weg

Anderen, zowat elk mens, krijgt ooit een moment, van deze shit

Die verdomde eenzaamheid, gemis, voorbij, vooruitkijken, de zin van dingen nu, voor wie,

Ik mis haar, wie mist mij.

Mensen willen leuke verhalen horen, ik hou me stil, in de mist.

Mensen willen me niet, als ik verdrietig ben en hebben hun eigen dingen

Ik hou me stil ik zie de mist, zelfs die wil ik niet meer zien, ik wil dat de mensen mij ook niet zien

Ik blijf zitten, op de bank. In de mist. Het doet er allemaal niet meer toe.

Ik wou, dat alles nog was, dat ik en alles niet zo was, hoe het is, en sluit mijn ogen,

Doe, alsof ik er niet ben, ik probeer het gewoon

En wacht, al zou ik bij god niet weten waarop

  

  

Aanleiding tot dit schrijven: Ik heb dit geschreven voor m’n schoonvader toen ik wakker lag ‘s nachts om zijn verdriet; zijn vrouw overleed een poos terug. Hij mist haar en wij ook. Ik gaf hem dit stuk. Hierna bleef het stil, bij mijn poging tot contact escaleerde het, volledig. Nu sluit de familie zich af, voor mij. Slachtoffers kunnen daders worden en andersom. Ik liet en laat hiermee zien, dat dit mij niet koud laat, en om hem geef. Echt. Soms zijn de dingen hoe ze moeten zijn. Laat elkaar in ieders waarde. Al is dat in stilte. Het betekent in elk geval, dat er liefde is.     

Voor jou, Esther

                           En soms...ben en en voel je je alleen...je bent alleen, tegelijk ook weer niet. Want zoals mn tante van 101 zegt: "We horen allemaal bij mekaar."
En zo is het. Samen, met elkaar, als induvidu. Waarbij ieder mens er mag zijn, hoe die is. Mijn wens.