hitte en wipwap






samen een momentwipwap en ploep

Als er dingen dichtbij wiebelen, ben ik eerder uit balans en uit evenwicht.
Als het er vooruitkijkend wiebelend uitziet, ben je erop voorbereid
Als het onverwacht wiebelen is, moet je zorgen dat je stabiel staat.
Als je achterwaarts wiebelt en je hebt dit al gepasseerd, kun je maken dat je wegkomt
Of je kunt een stapje terugdoen, het wiebelen stabiliseren, dan pas weer doorgaan.
Anders blijft het aan je wiebelen, hoe ver je er ook vanaf bent.



soms bepalen anderen, of jouw weegschaaltje wipwapt en uit balans raakt, deze afbeelding vond ik mooi:



En dan: welke wipwap kies je? Deze:met wiebel risico en onvoorspelbare balans-kanten?
Of deze, waarbij je wiskundig iets meer voorspellen kunt:



 En bij deze is er een mogelijkheid om in die cirkel te blijven draaien. Of je schommelt heen en weer. Sommige mensen houden ervan. Sommigen ontkomen er vaak niet aan. Houden we niet meer van speeltuinen? Of is het kinderlijke wat in ons zit, niet meer puur te noemen, zijn we bezig met ons af te vragen of anderen vals spelen of niet en berust dit tijdens onze volwassenheid op: spelen onder het mom van wantrouwen? Laten we toch samen spelen en plezier maken met elkaar. Laten we niet willen hebben wat de ander heeft, maar laten we blij zijn voor wat de ander heeft. En dit mogen delen met elkaar. In elk geval: de blijdschap die de ander heeft, kan ons allen blij maken. Zolang je echt om de ander geeft, ben je blij, met wat die heeft.
Ja, dat is een mooie!!!!! Even grote letters en vetgedrukt:

Zolang je echt om de ander geeft, ben je blij, met wat die heeft.

elk mens heeft z'n eigen weegschaal
                                                                            die bestaan naast elkaar
                                                                           we moeten niet aan elkaar hangen
                                                                           maar elkaar de hand reiken, als je dat wilt en vraagt
                                                                           je kiest zelf, of je je hand uitreikt
                                                                           je kiest zelf, of je die hand pakt of uitsteekt

Je blijft zelf rechtop staan. Je hoeft je nek niet uit te steken. Je hoeft ook niet op je tenen te lopen. Het is zoals het is. En als je dingen wilt zien of doen, die buiten jouw veld reiken, dan kun je wachten totdat het wel zover is. Of je kunt een ander vragen, of die samen met jou voldoende reiken kan. En beleef het moment dan, samen.

Als er dingen dichtbij wiebelen, ben ik eerder uit balans en uit evenwicht.

Mooie kunst beelden. Deed me denken aan wat ik vorig jaar bij een tentoonstelling zag. Mijn broer maakt ook zulke beelden. Zo liet hij mij een heel bijzonder beeld zien, bij ons weerzien. Precies, hoe hij is, precies uitgedrukt in zijn kunst. Iets, wat niet in woorden uit te drukken is. Onuitspreekbaar. Zonder woorden. Maar het wel is. Ik denk zelfs tig maal sterker, dan dat je dit met woorden zou doen.
En zonder woorden, zegt ons dat zoveel. Dat voelen we. Het is er gewoon. Het is, hoe het is. Samen.