Herinneringen
Als je heel klein bent, hoor je later van je ouders, datgene, wat jouw herinneringen worden.
Als je klein bent, deel je je herinneringen met je ouders en familie.
Deze worden steeds meer van jezelf.

Die eerste herinneringen voelen het meest vertrouwd; er is maar '1 versie' van.

Als je in je leven een bijzondere gebeurtenis meemaakt, die je deelt en ervaart, samen met anderen, die jou met hun, jullie met elkaar verbindt, dan voelt dit als een eerste herinnering: er is 1 versie van en je voelt je met elkaar vertrouwd.



Daden
Ik zou gaan, maar kwam niet. Er heerste teleurstelling.
Dat kan zijn om de verwachte daden en activiteiten.
Of om het ontbreken van mijn persoon als aanwezigheid.
Je kunt gewaardeerd worden door de daden die je verricht, dat is zakelijk.
Je kunt gemist worden door je daden en gemist worden als persoon. Dat is gelijkwaardig.
Je kunt gemist worden als persoon en minder door daden. Dat is mens-gelijkwaardiger.
Je kunt gemist worden als persoon en niet door je daden. Dan heerst er iets oneerlijks en smoes:
Men durft niet te zeggen dat je daden niet nodig zijn (je dringt je op of men vermijd kwetsen)
Men durft niet te zeggen dat jouw daden niet nodig zijn maar dat je als persoon zo welkom bent.

Och, waarom zouden we niet gewoon eerlijk zijn. Simpel zeggen.waar het op staat.

   


Jaloezie en getrek
Ik heb een hekel aan mensen die jaloers zijn, claimen en een ander opeisen. Die ga ik uit de weg en wil ik niks mee te maken hebben.



Schijt en zeik les
Schijt hebben aan zeikstralen
Zorg dat je niet pissig wordt
ze een poepie laten ruiken
Zo aan de race
dat je er geen weet van hebt

Blijf stralen en in beweging
de schijtmotor moet blijven pruttelen
heb daar een neus naar
loopneus

Als je watjes tegen komt
stop die dan in je neus
of in je oren



niks afwegen en gedoe. gewoon, simpel doen. De een is niet gelijker dan de ander*, nee, we zijn allemaal gelijkwaardig en hebben elk recht op een plekje op deze aardbol.*(Orwell)



 laten we blij zijn, met wie je bent, elkaar alles geven om gelukkig te zijn. De nare en mooie dingen samen delen. Omdat we samen op de wereld leven. Met en samen met elkaar.

Alle kleine dingen verdwijnen en elk moment is een afscheid van kleine dingen en soms grote dingen.

Netzoals er elk moment weer kleine nieuwe dingen en soms grote nieuwe dingen bijkomen.

En soms, zij die kleine dingen zo gewoon, dat we ze niet goed meer merken, pas als er iets groots gebeurt, en je daarna bemerkt, dat je ook die kleine dingen zo mist.

Ik probeer wat te doen voor mn vader, zodat hij zoveel mogelijk prettige momenten kan ervaren.

Dmv houvast dingetjes.

Waarbij het niet gaat om ultieme geheugentesten en: Weeeeeet je dat dan niet meeeeer? (verwijten).

Maar puur om Hem.

Niet om mijn eigen verlies-vader-gevoel.

Juist doordat Hij zich die enkele momenten, mede door Mij, als prettig kan ervaren, dat maakt mij blij. Ik ervaar dit als een samen met mijn vader gedeeld moment.

En dat is liefde, daar gaat het om.

M'n dementerende vader leert me te leven in het nu. En heb mooie gesprekken. Heeft dit met een aantal anderen ook. Dat vind ik fijn voor hem. En zijn bijdrage voor anderen is groot, zo lijkt het. En dat doet me goed.

 Keep it simple. Het leven is soms toch al moeilijk genoeg. Dus helpen we elkaar waar we willen en kunnen