Gelezen:
We zijn allemaal mensen van de dag. Er komt een tijd dat je alles bent vergeten, er komt een tijd dat iedereen jou is vergeten. Marcus Aurelius.

Toch denk ik, nee, ben ik er van overtuigd, dat het bestaan van ieder mens, de wereld ietsjes heeft veranderd. Zeg nou zelf: zonder jouw bestaan,w at het anders geweest. Ja toch?

Gelezen:
We zijn allen eendagsvlinders; dit geldt evenzeer voor degene die zich herinnert als voor datgene wat men zich herinnert. degene die herinnert en degene die wordt herinnerd, zij allen leven kort. Een korte stonde en ge zult de wereld vergeten zijn, een korte stonde en de wereld zal u vergeten zijn. Want binnenkort zult ge niemand en nergens zijn. Marcus Aurelius.

Ik denk dat ons bestaan anders in mekaar zit dan Marcus hierboven omschrijft. Toch zette me dit aan het denken. Jarenlang was ik als kind vervlochten met regeltjes en wetten die in het huis waar ik als kind opgroeide heersten. Die van mijn ouders, dat was de wet van het huis, zo moest het en niet anders, punt uit. Nu mijn vader dementerend is en mijn moeder overleden, vervagen haar regeltjes eerst. Nu de zijne. Soms zijn de regeltjes van moeders er nog steeds, soms zijn ze even vergeten. En sommige regeltjes bestaan nog steeds, ook al is het huis waarin ze golden niet meer het huis waaraan deze verbonden waren. Nee, regels zijn regels.
Grappig, te zien dat we soms zelfs kasten en koelkasten inrichten, met als voorbeeld de kast van het huis met doe regels. En zo kom ik nog steeds niet aan mijn moeders tas. En als ik het doe, dan voelt dit heel heel erg stiekem en stout.
Ja, soms weten we dat dingen anders zijn en niet meer zijn. Dan heeft het tijd nodig om in te bakken in het reeds lang ingebakte zijn van oude regeltjes uit vroegere tijden.

Zo zou ik ooit naar een lezing gaan, die bezocht ik niet vanwege een ziek klein baby geitje. Ik keerde de auto onderweg na een telefoontje en reed terug.Ik heb het boek nog wel, wat als gespreksonderwerp gold.
De lezing ging over de verandering van het geheugen sinds de fotografie en film opkomst.
Stel je jezelf wel eens de vraag, of je je de gebeurtenis op een foto herinnert of dat die foto jou die herinnering doet op laten komen en die foto uiteindelijk de herinnering wordt en niet de belevenis zelf. Gaan we steeds meer de gebeurtenis herinneren of herinneren we de sfeer van het geheel erbij? da's n goeie. Ik ga verder met mogen ont-moeten, dat mag van mezelf. Ik ontmoet mezelf. In rust. Laat ik hopen dat ik mezelf ga mogen.