Spookhuis Castleton
een schattig scheeetig huisje gezien. Ga dat bezoeken en in slapen. Spook omgeving. Ben daar nog nooit geweest. Volgens mij ziet het er ongeveer zo uit:
 Ooit heb ik denk ik gewoond in zoiets: 

 Helaas ziet het er nu zo uit:
                                                                                             
Ik zal het gaan zien....!

Last weeks
Was het druk druk. Goh. Hoewel we proberen ons leventje rustig relaxed te houden, back to new, lukt dit ons nog niet altijd. Als kind was dat simpel, het ging vanzelf. Elke dag was nieuw. We moesten toen zoveel. Dat moeten we nog. We leerden veel te moeten. En nu we veel moeten, leren we onze kinderen dat ze veel moeten. De tendens is tegenwoordig af te leren dat we veel moeten, maar dat we mogen. We proberen ons ge-moet om te buigen tot ons ge-moed, zodat ons ge-moet rust biedt en dit uiteindelijk ons ge-moeds-rust bereikt. En hoe doen we dat? Door als een kind te zien,t e doen, te beleven en te spelen, de natuur in en allerlei mindfullness oefeningen te doen. Dat doen we dan stiekem, want 'men vindt dat soft', dus speelt er schaamte mee, wat we hebben geleerd toen we als kind leerden van alles te moeten. We ont-moeten anderen die ook veel hebben ge-moet en als we erachter komen dat die anderen die ook veel hebben ge-moet en voor hun gemoedsrust willen ont-moeten, moeten we ons eerst prettig voelen zodat onze gemoedsrust tot rust komt. dan doen we yoga spelletjes en oefeningen en horen aan, van anderen die dit nog neit hebben ontdekt en van zichzelf nog veel moeten en denken dat ze van anderen ook veel moeten, nu ze anderen bezig zien met tijd verdoezeling van softe niks-doen dingetjes, moeten deze mensen nog meer; want de moeters moeten dan nog meer zorgen dat de ont-moeters hun softe dingen kunnen gaan en blijven doen. Zo gaan de gemoedsrust-zoekers door met afkomen van hun ge-moet en de anderen gaan over tot het werkelijke ont-moeten zodat er 2 partijen ontstaan. de gemoedsrust en relaxte mensen die naar hun kinderlijke rust en puurheid streven en minder leren te moeten en andere mensen ontmoeten. Waarbij de andere groep zich geroepen voelt om nog meer te moeten nu die anderen softe kinder-dingen gaan doen met oefeningen en buiten spelen en zo, moet toch iemand het doen en dus gaan die mensen nog meer doen want er moeten mensen zijn die verantwoordelijkheden nemen over spelende kinderen en dus worden de gemoederen aangewakkerd tot het moeten zorgen en verzorgen voor de dingen die er vanuit gemoedsrust zijn en gaan blijven liggen. De ene groep zoekt de rust en wie zoekt zal vinden, zo zeiden mijn grootouders. En de andere groep gaat harder werken en baalt soms als een stekker omdat zij zoveel moeten en als de echt zijn opgebrand en het contact zelfs door de stekker en batterijen niet meer voldoende licht en kracht geeft, dan gaan deze mensen misschien ook werken aan hun gemoedsrust. Misschien, ja misschien, moeten we allemaal maar meer samen zijn en anderen ont-moeten die ook vinden dat we samen dingen moeten doen omdat het leuk is en we zouden dan als reden leuk en samen spelen en plezier maken zoals kinderen dat kunnen doen, als uitgangspunt moeten nemen. ja, laten we elk ons ding doen, samen, ieder op een eigen-wijze manier, net niet teveel eigenwijs, en dan samen ons kinderlijke deel benutten om samen te mogen spelen, zodat we een boel andere dingen niet meer moeten maar we het gevoel hebben dat we elkaar mogen en mogen samen zijn, zonder te moeten. Dan werken we samen, op ieders eigen autonomie en verantwoordelijkheid aan ieders eigen gemoedsrust en de gemoederen van allemaal. moeder wat een  verhaal.
Volgens mij moeten we gewoon, o nee hadden we gewoon meer kind moeten blijven. Mogen blijven. maar dat mocht niet.

En nu mag ik een bakkie koffie. Graag.
Pffft.
Hier werd ik moe van zeg.
Had ikd at nou maar
een jaar of veertig
geleden bedacht
 haha...ik ga zorgen dat ik in elk geval vanavond niks meer moet. Ik vraag even of er koffie voor me ingeschonken kan worden, Goed idee, ja toch? Goed voor mn eigen gemoeds-rust.