Het zijn maar spullen....
Denken doen voelen
Soms is het delen van dingen samen, makkelijker via dingen en daden, spullen, dingen voor elkaar doen. Uiteindelijk gaat het om het gevoel, dat je voor elkaar hebt en samen ervaart en deelt.
Daar komen we denk ik achter, als je ouder wordt en bemerkt, dat spullen er niet zo toe doen. Het verhaal wat erachter zit, daar gaat het om. En dat is het gevoel, wat telt.



Hans en Grietje
Hans had een hele dag hard gewerkt en kwam thuis. Grietje was nog bezig en had de hele dag van allerlei klusjes gedaan, die ondertussen onzichtbaar waren geworden, want ze waren af. Hans had zin om samen met Grietje iets uit de oven te gaan eten, maar Grietje wilde bloemetjes gaan plukken. Hans was moe en bleef alleen met zijn bordje eten uit de oven zitten. Hij was gaan zitten en had geen zin om bestek te gaan halen, dus besloot hij om met zijn handen te eten. Grietje kwam nog even terug om een kus te geven. Hij had net een hap genomen en had zijn mond vol, er stak een stuk vis uit en zijn gezicht glom, evenals zijn handen. Grietje liep weer weg want zij had geen zin om Hans zo te zien. En die kus stelde ze maar even uit.
Hans verveelde zich zonder Grietje en hoorde, dat Grietje iemand tegen was gekomen en samen aan het plukken was gegaan. Hij vond die bos bloemen al helemaal niet leuk meer en hij had hem nog helemaal niet gezien. Hij baalde er zo van, dat hij met zijn handen ging eten en er een extra klodder mayonaise overheen deed. Hij stalde  de etensspullen om zich heen op en vergat dat Grietje die dag de boel had opgeruimd en schoongemaakt. Hij was wat slaperig en ineens stond Grietje alweer voor zijn neus. Hij was daar blij om, tegelijk ook verrast. Hij had de spullen nog niet op kunnen ruimen en Grietje was blij en tegelijk toen ze de rommel om Hans heen zag, was ze verrast en niet meer zo blij.
Ze had graag Hans z'n blije gezicht willen zien, ze had hem gemist na een dag werken en had hem willen verrassen met een schoon en gezellig huis, ze had geen bloemen geplukt want die waren nog niet in bloei en ze was snel teruggegaan naar Hans. Daar, waar ze wilde zijn en hem wilde vertellen van de vogels die ze had gehoord en samen met hem wilde gaan wandelen en in de tuin te kijken als die in bloei stond.Beiden waren teleurgesteld en ze gedroegen zich als kleine kinderen. Moe, beide aandacht willen hebben en Hans te trots om te zeggen dat hij het liefst samen met Grietje had willen eten en samen had willen zijn, even vergeten was dat zij die dag ook hard had gewerkt en toe moe was na zijn eigen werkdag om dit te beseffen. Die avond spraken ze haast niet met elkaar en misschien hadden ze beiden de hele avond samen of een groter deel rustig voor zichzelf kunnen nemen, zodat het daarna samen weer fijn was geweest. Nu pasten ze zich beiden half aan de ander aan en half aan zichzelf, zodat het een halfbakken avond werd, met eten uit de oven wat ook niet veel baks was.