woensdag 17 februari
Ik heb pijn , ik traan. De ijzige kou knijpt in de wond.
Hij weet zich geen houding te geven, lacht een beetje.
Draait zich om en loopt weg. Zij voelt zich eenzaam en achter gelaten.
Ze komen weer bij mekaar door een woord, een blik, wat weerstand en openheid.
De wond gaat weer dicht. Zeven dagen niet nat maken. Dan heelt het zich vanzelf.
Liefde. De auto wordt gereden, is ijsvrij en warm. Er is koffie. Meer dan eens. Er is nagedacht over de gewenning en nawerking van de wond. Oplossingen. Dat voelt warm. Letterlijk en figuurlijk een warm dekentje over zich.
Zatheids-gehalte
Elke keer een mini mankementje. Ach waar gaat het om. Het is vermoeiend. Verheugen op heel zijn. Zijn op dit moment. Oud zijn, jong voelen. Zijn en verheugen op. Zijn en voorbereiden in dingen, op.
Da's eigenlijk best leuk. Da's leuk.
En: alles gaat over...! Geniet en vrees, alles gaat voorbij....!
Tijd heelt alle wonden.
Alle wonden gaan dicht, soms blijven er littekens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten