Geschreven in december, verder niet afgemaakt. Mijn blog toen een poosje niet bijgehouden. In december was ik bezig met het opruimen van spullen uit mijn ouderlijk huis, van mijn dementerende vader en inmiddels 12 jaar overleden moeder (met Kerst)
Zijn spullen zijn van hem
Dat is wat ik weet, altijd al wist
Hij weet het niet meer
En vraagt het keer op keer
Ik moet ze wegdoen, bewaren, opslaan
Mijn logische geest zegt dit, doet dit
Mijn gevoel reikt soms....
Op de tv gehoord:
Geluk is pech met vertraging
En:
Werkelijkheden zitten tussen twee waarheden in.
En ook:
Waarom schaamt een man zich voor zijn mannelijke deel van zijn lichaam, terwijl dit juist is, wat hem veel bezighoudt en trots op zou moeten zijn? Aldus een dokter op tv.
Als ik eerlijk ben, snap ik daar ook niks van; mennen zijn vaak zo bezig en trots op hun manlijk deel 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten