vanavond liep ik over het pleintje in onze tuin. We laten sinds vorig jaar veel onkruid aan de randen staan, omdat hier vaak de mooiste veldbloemen komen. Zo ook de hoge paarse bloemen die tegen de open schuur staan, die zo hoog zijn geworden, zodat ik er haast onderdoor kan lopen.
Nu hoorde ik steeds wat gezoem en wist niet waar dat geluid vandaan kwam. Op het land achter, naast en voor ons, wordt gereden met trekkers, in de verte wordt er druk grasgemaaid en ook, zijn in de buurt mensen soms aan het zagen of met een heggenschaar bezig, of weet ik veel wat.
Na enkele keren langs deze bloem, (ja hij heette echt Vingerhoedskruid, nog even gecheckt, want o wat ben ik hier slecht in...die namen van planten en bloemen.....)gelopen te hebben, bleef ik stil staan en ja hoor, de bloem zoemde!!!! Ik besloot nog eens goed te luisteren. je echt. Toen ik me wat bukte en voorzichtig in de bloem keek, kon ik zomaar 2 bijen (dat bleken hommels te zijn, oeps, ook hiervan kan ik blijkbaar niet goed onthouden wat wat is...) te zitten! Wat geweldig om deze hommels aan het werk te zijn!
Met groot respect voor dit werk en met een dankbaarheid voor deze beestjes, waar we zonder deze arbeid niet zouden kunnen leven op deze aarde, bleef ik een poosje staan en maakte met mijn telefoon een foto van de bloem (de hommels kreeg ik er natuurlijk niet op, net te laat, bewogen enz enz...) en vergrootte de boem, zodat ik hem eens goed kon bekijken. Wow wat zit dat knap en prachtig in mekaar!
Ik snoof de frisse buitenlucht nog eens goed op en toen ik op de achtergrond vader merel hoorde zingen, lekker eigenwijs zijn liedje vanuit een hoogste top van de boom van de buren zong, toen was mijn dag zo natuurlijk gezoemd goed! Niets kon meer hommeles zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten