woensdag 13 september 2017



samen raapseltjes:
Afbeeldingsresultaat voor kind tekening                              Afbeeldingsresultaat voor kind tekening
In augustus was ik aan het filosoferen. Soms neemt een mens stukjes en plukjes uit de dingen die om ons heen gebeuren, om eens meer na te denken, afhankelijk van de gebeurtenissen van dat moent, de plaats waar men zich begeeft en de mensen, die er op dat moment om ons heen zijn en een rol spelen. Zo schreef ik:

Gisteren schreef ik nog iets over het kind zijn, het kind in onszelf, over volwassen zijn, voelen, denken en doen alsof (met smoezen dat kind zijn niet goed zou zijn terwijl we als we eerlijk zijn, allemaal verlangen naar toen, het kind van onszelf en dit zijn kwijtgeraakt, bang zijn dit te verliezen en misschien onderliggend wel, om er straks niet meer te zijn, de angst voor de dood en eenzaam te zijn, in de steek gelaten. Volgens de oertijd en evolutie overleefde je dan niet. En als kind was het tegelijkertijd ook vaak veilig.Afbeeldingsresultaat voor kind tekening

Zo zie je maar, hoe mensen en dingen kunnen veranderen. De gedachte dat dingen ‘voor altijd’ zouden zijn, dat is een illusie waarin we vroeger geloofden. Als kind zijnde en later als houvast, wetende dat dit niet zo is en we houden ons dan net zo lang voor de gek, totdat we in de midlife zijn, de vergankelijkheid ervaren en leren, dat dit altijd zo was en we dit wisten maar niet wilden weten en als kind dit al wisten en dit toen nu. Dat stukje kind zijn proberen we dan weer terug te krijgen, terwijl we dit dan: ‘volwassen en ervaren met de leeftijd’ benoemen: ouder worden geeft wijsheid.
Wat grappig eigenlijk, hoe we smoezen verzinnen en dingen omdraaien, om zo onze soms vreemde kronkels veel makkelijker accepteren als we onszelf in een iets minder ‘dom’ daglicht plaatsen. Kinderen bezitten vaak deze wijsheiden vanzelf al; we gedragen ons dan als kinderen, volwassen kinderen die woorden proberen te vinden voor hun onbenulligheden. En ondertussen vergeten we op de inhoud en het gevoel te letten, wat ons terugbrengt tot het hele grote eenvoudige simpele, namelijk: het is zoals het is.

Ik denk dat er niet echt iets wezenlijks verandert. 
Wel is het, de manier hoe we de dingen zien, voelen en ervaren. 
Misschien komt er af en toe, door gebeurtenissen die ingrijpend zijn, een switch of een ommekeer of zo, zodat we even een terugblik of herkenbaar moment hebben, terug willen voelen wellicht, om zo te ontlopen of ontkennen, dat alles eindig is...
Afbeeldingsresultaat voor kind tekening

Ik denk ook, dat je niet kunt weten, hoe je reageert of hoe je later bent. Soms zie je dingen achteraf pas in. Omdat ze er langzaam inslopen. of omdat je dingen wilt vergeten of liever niet wilt zien. En soms word je wakker geschud.
Het is ook, hoe ieder het ziet. Hoe ieder het zag. En wellicht ooit zal gaan zien. Wat is die waarheid.... , plus, wie dit gelooft.Afbeeldingsresultaat voor kind tekening

De vraag die volgens een van mijn vriendinnen, het gevoel van autonomie en vrijheid geeft:
Wil je dit op die manier? Is er een keuze? Als je zorgt dat je een keuze hebt, dan zit je goed.


maandag 11 september 2017

zolder
     niezen
           oud
                stof
                     rook
                           herkenbaar
                                   vertrouwd
                                            veilig
                                                  even weer kind
                                                         even weer toen
                                                                nieuwgierig
                                                                       even een stapje terug in de tijd



Afbeeldingsresultaat voor oude  zolderAfbeeldingsresultaat voor oude  zolder spulletjesAfbeeldingsresultaat voor oude  zolderAfbeeldingsresultaat voor oude  zolderAfbeeldingsresultaat voor oude  zolder spulletjes en soms worAfbeeldingsresultaat voor oude  zolder spulletjesdt het me even wat te veel.....zoveel spullen en indrukken....

Afbeeldingsresultaat voor oude  zolder spulletjesAfbeeldingsresultaat voor oude  zolder spulletjesAfbeeldingsresultaat voor oude  zolder spulletjes Let it be.......Time goes on......
Wat leuk, tussen de spullen van mijn vader en moeder, nu ze er niet meer zijn en ik ze mis, dingen van toen soms mis en ze er toch een beetje weer kunnen zijn, bij mij.
Vreemd ook, te zien, te denken en te ervaren, dat ook zij dingen hebben opgeruimd van hun ouders...en onze kinderen dat weer zullen doen bij ons...later......
Missen, rouwen en verwerken is het gevolg van liefde, zo las ik van de week ergens...ik denk dat dat zo is.....En morgen ga ik weer die zolder op. En spullen sorteren, dan ebdenken, wie ik er een plezier mee kan doen. Want dat zou natuurlijk het aller mooiste zijn....! Een nieuw leven, na een leven...