Nu ik de merel en alle dieren geluiden, natuur en tuin-dingen weer zo'n beetje herontdekt heb, weer een stuk wijzer ben geworden van de dingen om me heen, die ik even vergeten was, te zien, nu wel weer ben gaan zien, luisterde ik naar de merels om ons heen. Er zaten er 3, die omstebeurt een wijsje opdreunden. Ik vind dat zo leuk! Ik vind dat merels iets ondeugends hebben in hun gezang. Eigen wijs. Maken steeds een eigen wijsje. of doen anderen na. Zoals onze tokkende kip werd nagedaan door de merel. En ik dacht dat het de kip was. Ik zou haast denken, dat die merel in een deuk zou liggen van het lachen, gefopt! Ja, ik ben dol op merels.
Versoepeling
Ieder gaat hier op een eigen manier mee om.
De eigen wijze manier. Dat betreft zowel het omgaan met dingen rond het virus, werk en zo. Ook de kant van het wennen en wat het met je doet. Wennen met je hoofd. Met je lichaam en dan nog je gevoel. Veranderingen kunnen mensen onrustig maken. De houvast is even weg. Of wat minder. Mensen houden van houvast. Sommige mensen houden van spannende dingen, die gaan dan parachutespringen of zo. Maar dat is wat anders dan het Corona virus. Hier kies je zelf voor. Dit wat er nu gebeurt, moeten we samen doen. je bent afhankelijk wat anderen doen.
Net de isolatie was wennen. In huis onrust. Nu de buitenshuis dingen weer meer mogen, wordt het binnenshuis ook weer anders. De taken en rollen alleen al. Wat we doen, moeten, willen, denken, zouden willen, wensen en missen, wel en niet uitspreken en wel en niet communiceren, dat alles bij mekaar...
Later wordt het weer samen touw trekken, nu moet eerst ieder de eigen knoop ontrafelen, weliswaar met hart en oog voor elkaar.....
Plus dan, dat ik mijn hoofd stootte en een giga hoofdpijn had. Wat anderen niet kunnen weten. En ik wat stiller was en wat minder vrolijk keek. Au, mijn hoofd. Het scheelt, als je dit dan eventjes zegt. Dan weten anderen dat en kun je elkaar eventjes wat helpen.
Ik heb last van veranderingen, sommige dan. Zoals nu met deze, dat ik soms mensen niet begrijp, die vanuit onbenul, of het niet nodig vinden, slordig met de regels omgaan. Anderen heb je hier ook mee.
Ik kijk eerst de kat uit de boom.
En als je energie kwijt wilt en je blij bent, dat dingen weer mogen, kun je nog altijd gaan touwtje springen! Er is zelfs bij Brievenbuspost een cadeautjes pakket te bestellen met een springtouw erbij! Dat vind ik leuk verzonnen. Ga springen en buiten spelen, reageer daar maar even af. In plaats van op anderen die toevallig dan even in je buurt komen.
Nu we het dan toch over beesten hebben, dan kan ik vertellen over de kuikentjes, katten, de merel en het kwijtgeraakte kuikentje. Ik vertel nu niet meteen alles, ik bewaar ook wat verhaaltjes voor een andere keer. Bovendien moet ik een module mondkapjes en gezichtsmasker volgen, online met instructies, voor het gebruik hiervan op mijn werk. Jaja, dat stelde ik even uit maar vandaag, een werkdag, moet het dan maar gebeuren. Even rustig ademen, moed verzamelen en gewoon doen, wat gezegd, geadviseerd en gevraagd wordt....
Want als je dingen lastig vindt, dan heb je vaak iets aan de natuur. Ergens straalt deze rust uit en gaat ongestoord verder. De planten en beesten gaan dor. Kijk naar onze kat. Die kipjes komt geven en helemaal, als ie zin in wat lekkers heeft. Toch vinden we hem een schat.
Onze kat is slechthorend, we ontdekten dat en gaan toch steeds tegen hem praten. Ook al reageert hij alleen met lichaamstaal en eigen geluidjes: miauwen, spinnen, knorretjes. Door bewegen: pootjes trappelen, kopjes geven en lieve dingen doen. Achter je aan lopen of bij je komen zitten. Van ons mag dat op tafel, aanrecht, badkamer, bureau. Erg gezellig. Niet echt opgevoed, maar wel naar onze maatstaven. Hij doet wat mag en doet niet, wat niet mag. En hoort ons soms niet. Maar of ie nou doof was of niet, dat niet horen deed ie toch vaak al.
Onze andere kat moet er weinig van hebben. Deze is snel weg, geeft knorretjes en kopjes en strijkt langs je benen. Als groet. of als teken, dat ie lekkers wil. En toch is deze kat ook lief.
De natuur is mooi. Soms ook hard. Het Corona virus heeft ons in de grip. Nu we weten hoe we er, denken we, mee om moeten gaan, in wat we tot nu toe hebben kunnen leren hiervan, proberen we ons aan te passen. We isoleren, leveren een deel van onze vrijheid in, om te overleven. We lopen 14 dagen achter, om te kiezen wat we moeten doen, omdat het Virus ons pas nieuwe informatie geeft, 14 dagen na gebeurtenissen. Goed opletten dus. En iedere 14 dagen, of ietsjes later, pas weer bijstellen, met de nieuwe kennis die deze 14 dagen ons geleverd heeft. Oef. de natuur is slim. Mooi, grillig en hard.
Hoe wonderbaarlijk, dat er nu, na bijna 14 dagen, nog steeds 12 kuikentjes zijn....Dat had ook anders kunnen zijn, ook al let moeder kip heel goed op....
wat kan de natuur mooi zijn, de stilte en de bezigheden van kevertjes, torretjes en een heleboel meer
Als ik eerlijk ben, vond ik het kijken naar de kevertjes eigenlijk veel leuker :)
Dit kan een goed advies zijn, als we weer langzaamaan op gaan starten na en in deze periode van Corona. Anders zijn in isolatie kan voor een aantal mensen minder lastig zijn. Door een tijdje makkelijker anders te hebben mogen en kunnen zijn, is dit misschien minder lastig, voort te zetten......als we de teugels langzaamaan wat losser kunnen laten en veel dingen eventjes minder raar of gek zijn. We dragen allemaal mondkapjes, waar dat moet. We hoeven geen handen te schudden, te zoenen, een hug te geven of ons druk te maken, wat we doen en wat gewenst is. Om ons vervolgens achteraf er naar over te voelen of te gaan twijfelen. Onze gedachten en ons hoofd heeft het even wat minder druk. In elk geval hiermee.
Ieder zijn of haar eigen knoop, die nu langzaamaan wat losser mag......